Ρινοπλαστική

Η ρινοπλαστική είναι μία από τις βασικότερες και τις πιο απαιτητικές επεμβάσεις στον τομέα της Πλαστικής Χειρουργικής. Η επέμβαση αυτή γίνεται τόσο για αισθητικούς λόγους όσο και για τη λειτουργική βελτίωση της αναπνοής, με σύγχρονη διόρθωση του διαφράγματος και των ρινικών κογχών, ή, αν αυτό είναι απαραίτητο και της ρινικής βαλβίδας.

Είναι μία ακίνδυνη και αρκετά συχνή επέμβαση που έρχεται ίσως και πρώτη σε ζήτηση από τα νεαρά κορίτσια και αγόρια. Όπως κάθε επέμβαση όμως έτσι και η ρινοπλαστική απαιτεί κάποιες ειδικές και γενικές προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις αυτές έχουν να κάνουν τόσο με την ασφάλεια του ενδιαφερόμενου ασθενούς όσο και με την επιτυχή έκβαση της επέμβασης. Οι αισθητικοί λόγοι για τους οποίους ο ενδιαφερόμενος ζητάει αυτή την επέμβαση είναι κυρίως το μέγεθος, το σχήμα, η συμμετρία της μύτης και οι λειτουργικοί λόγοι είναι η ευχέρεια στην αναπνοή τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα.

 2)      Πώς γίνεται η ρινοπλαστική;

ΑΠ: Η ρινοπλαστική είναι μία χειρουργική επέμβαση που γίνεται κατά κύριο λόγο με γενική αναισθησία σε οργανωμένη Κλινική.

Αυτό προϋποθέτει έναν τυπικό έλεγχο πριν από την επέμβαση που ονομάζεται «Προεγχειρητικός έλεγχος» και γίνεται σχεδόν πριν από κάθε επέμβαση επανορθωτικής ή αισθητικής Χειρουργικής. Αυτός ο έλεγχος περιλαμβάνει

Α. Τον αιματολογικό έλεγχο (γενικές εξετάσεις και πηκτικότητα)

Β. Ένα καρδιογράφημα γνωματευμένο από ειδικό καρδιολόγο

Γ. Μία ακτινογραφία ρινικών οστών (σε μερικές περιπτώσεις μόνο)

Η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε “ανοιχτά” με μία μικρή τομή στο κάτω μέρος μεταξύ των δύο ρουθουνιών, είτε “κλειστά” με προσπέλαση μέσα από τα ρουθούνια. Κάθε μέθοδος έχει τις ενδείξεις τις και πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική. Στόχος πάντα είναι αισθητική βελτίωση όλου του προσώπου. Πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι η μύτη και η ανατομία της δεν είναι αποκομμένη από το σύνολο αλλά μέρος αυτού.

ΑΠ: H πιο κατάλληλη ηλικία για την επέμβαση θεωρείται, και είναι, το 17^ο έτος ή καλύτερα από το 17^ο έτος και μετά όπου έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι σκελετικές μεταβολές (σε χόνδρο και οστά). Και στη ρινοπλαστική ισχύει ότι και στις άλλες επεμβάσεις, εφόσον το πρόβλημα υφίσταται αντικειμενικά, όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Δεν είναι σπάνιες βέβαια οι περιπτώσεις όπου η επιθυμία για να «φτιάξει» ο ενδιαφερόμενος τη μύτη του έρχεται και πολύ αργότερα. Τέτοιες περιπτώσεις είναι αρκετά συχνές όταν έχει προηγηθεί κάποιος τραυματισμός ή επεισόδια από χρόνιες φλεγμονές.

ΑΠ: Η ρινοπλαστική είναι μία χειρουργική επέμβαση. Είναι φυσικό μία επέμβαση που έχει να κάνει με τη διαμόρφωση του οστού, των χόνδρων, του βλεννογόνου και του δέρματος της μύτης, να αφήνει παροδική ενόχληση και ίσως και πόνο. Έτσι μετά την επέμβαση ο/η ασθενής λαμβάνει εκτός από αντιβίωση και ήπια αναλγητικά χάπια ώστε τα συμπτώματα να είναι πιο ήπια. Σε γενικές γραμμές πάντως εντάσσεται στις ανώδυνες επεμβάσεις και αρκετά ανεκτές από τον/την ασθενή, αρκεί να συμφιλιωθεί με τα κλειστά ρουθούνια από τα ταμπόν τις δύο ημέρες από την επέμβαση και μετά.

ΑΠ: Μετά την επέμβαση ο/η ασθενής, με τη σύμφωνη γνώμη του αναισθησιολόγου, μπορεί να πάει σπίτι. Έχει ένα μικρό νάρθηκα στη ράχη της μύτης, δύο μικρά ταμπόν στα ρουθούνια και μία γάζα στο άνω χείλος που την αλλάζει κάθε φορά που πιθανόν έχει λίγο αίμα. Ο/η ασθενής το πρώτο βράδυ κοιμάται με 2-3 μαξιλάρια ώστε να είναι σε ημικαθιστή θέση και επανεξετάζεται από το Γιατρό του σε δύο 24ωρα για την αφαίρεση των ρινικών ταμπόν (του ρινικού επιπωματισμού). Επίσης πρέπει να είναι ενημερωμένος/η ότι το τελικό αποτέλεσμα θα το δει αφού ολοκληρωθεί το 6μηνο και υποχωρήσει πλήρως το οίδημα και ο ερεθισμός.

Ο/η ασθενής θα πρέπει να ξέρει ότι από τη στιγμή που υποβάλλεται σε αυτή την επέμβαση δεσμεύεται να ακολουθήσει πιστά τόσο τις οδηγίες του Γιατρού όσο και τα ραντεβού για τις επανεξετάσεις. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας της επέμβασης στηρίζεται στη συνεργασία και τη συνέπεια του/της ασθενούς. Ο/η ασθενής επίσης θα πρέπει να τηρήσει πιστά τις οδηγίες του Γιατρού του τόσο για τις καθημερινές δραστηριότητες (σπορ, θάλασσα, γυμναστήριο, εργασία, ταξίδια) τόσο για την άμεση μετεπεμβατική περίοδο όσο και για μετά. Είναι λογικό ότι δεν έχει για παράδειγμα τη δυνατότητα να παίξει μπάσκετ για ένα περίπου μήνα μετά την επέμβαση ή να κάνει κάποιο θαλάσσιο σπορ.

ΑΠ: Εν πολλοίς ναι, με ακρίβεια όχι. Οι ανθρώπινοι ιστοί (δέρμα, βλεννογόνοι, χόνδροι) δεν είναι κουτιά που τακτοποιούνται σε ένα ντουλάπι. Ο προσχεδιασμός με φωτογραφίες και ηλεκτρονικό υπολογιστή μας δίνουν πολλές φορές την εικόνα που θα προσεγγίσουμε και η εικόνα αυτή, τελικά, δεν θα είναι μακριά από την πραγματικότητα. Η σωστή επαφή και συζήτηση με τον/την ενδιαφερόμενο/η, πολλές φορές λύνει κάθε απορία για το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Όσο οι προσδοκίες του/ης ασθενούς είναι ξεκαθαρισμένες και οι επεξηγήσεις του Γιατρού ακριβείς, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στην «πρόβλεψη» του αποτελέσματος. Εδώ αξίζει να τονίσουμε πως όσο πιο σαφές και συγκεκριμένο είναι το «πρόβλημα», τόσο πιο εύκολα μπορούμε να προσεγγίσουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

ΑΠ: Συνήθως έχει διάρκεια που κυμαίνεται από 45 λεπτά έως 3 ώρες, μπορεί κάλλιστα όμως να διαρκέσει και περισσότερο αν το πρόβλημα απαιτεί ιδιαίτερα λεπτούς χειρισμούς. Ο χρόνος όμως δεν πρέπει να αποτελεί περιορισμό ούτε στο Γιατρό ούτε στον/στην ασθενή, σημαντικότερο απ’ όλα είναι η επιτυχής έκβαση της επέμβασης και φυσικά του αισθητικού και λειτουργικού αποτελέσματος. Η δοξασία ότι ο χειρουργικός χρόνος είναι άμεσα εξαρτώμενος από την εμπειρία και την αρτιότητα του Χειρουργού έχει εγκαταλειφθεί. Πολλές φορές η αργή οδήγηση είναι ασφαλέστερη, ιδίως όταν οδηγείς ένα ξένο όχημα.

ΑΠ: το συνολικό κόστος γι αυτή την επέμβαση κυμαίνεται από 3.000-5.000 Ευρώ, όπου βέβαια πάλι υπάρχει μία διακύμανση ανάλογα με την περίπτωση, το Γιατρό και την Κλινική. Το κόστος αυτό περιλαμβάνει (πάλι ανάλογα με τον Γιατρό, την αμοιβή Κλινικής, Γιατρού, Βοηθού, Αναισθησιολόγου και τις επανεξετάσεις).

Απ: Όπως ήδη είπαμε, θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να περιμένει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε να υποχωρήσουν τα οιδήματα και οι ερεθισμοί ώστε να δει το τελικό αποτέλεσμα. Μεγάλο μέρος των παραπόνων και της απογοήτευσης από το αποτέλεσμα δεν τα συναντούμε ποτέ αν συζητήσουμε πολύ καλά και φυσικά ακούσουμε τον υποψήφιο πριν την επέμβαση. Εφόσον κρίνεται η επέμβαση απαραίτητη, ακολουθεί συζήτηση και επίδειξη περιστατικών, τονίζοντας πάντα ότι κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη και δίνοντας στον ενδιαφερόμενο να καταλάβει ότι η φράση «να αυτή τη μύτη θέλω» δείχνοντας τον αγαπημένο του ήρωα, είναι λανθασμένη.

Αν για οποιοδήποτε λόγο και έχοντας περάσει ένα ικανό χρονικό διάστημα το αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί ούτε τον ασθενή ούτε το Γιατρό, προβλέπεται η επανεπέμβαση. Επανεπέμβαση στη ρινοπλαστική, χρειάζεται, όταν δεν επιτεύχθηκαν οι αισθητικοί στόχοι μετά την πρώτη επέμβαση, ή δημιουργήθηκε κάποια δυσμορφία, που δεν υπήρχε πριν. Πολλές φορές το «πρόβλημα» που απασχολεί δεν είναι μείζον και χρειάζεται «μικροδιόρθωση» και διορθώνεται με τοπική αναισθησία. Σπανίως το αποτέλεσμα από μία τέτοια επέμβαση ωθεί σε μία δεύτερη επέμβαση τον/την ασθενή. Ο καλός σχεδιασμός όμως και η μελέτη της περιοχής μηδενίζει τις πιθανότητες.

ΑΠ: Στην Πλαστική Χειρουργική ακούμε συχνά τέτοιου είδους επιθυμίες. Η μύτη, θα πρέπει να τονίσουμε, θα πρέπει να βρίσκεται σε μία αρμονική σχέση με το υπόλοιπο πρόσωπο, τόσο σε σχήμα, όσο και σε μέγεθος. Προτιμότερος είναι πάντα ο σχεδιασμός πάνω σε μία φωτογραφία του/ης ενδιαφερόμενου/ης, του ποθητού αποτελέσματος, παρά η συλλογή υποψηφίων «δοτών- προτύπων». Έτσι ο πιο συνεργάσιμος ασθενής είναι ο ενηρωμένος και φυσικά ο καλά προετοιμασμένος.

ΑΠ: Στην Ιστορία της Πλαστικής Χειρουργικής, κατά καιρούς (μέσω των μέσων κυρίως) όλες οι επεμβάσεις αντικαταστάθηκαν από ένα μαγικό ραβδί. Δυστυχώς τα χειρουργικά εργαλεία παραμένουν στη φαρέτρα του Πλαστικού Χειρουργού. Βέβαια, τόσο ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού, όσο και τα τεχνολογικά μέσα έχουν εξασφαλίσει τους λιγότερο δυνατούς και μη απαραίτητους τραυματισμούς. Ιδίως στην «κλειστή» ρινοπλαστική δεν υπάρχει καμία ορατή τομή αφού η προσπέλαση είναι μέσα από τα ρουθούνια (ρινικές κόγχες). Έτσι η ρινοπλαστική μοιραία και από μόνη της υπάγεται στις επεμβάσεις χωρίς τομή.