Η χειρουργική θεραπεία των καρκινωμάτων του δέρματος έχει το μεγάλο πλεονέκτημα της ακριβούς ιστολογικής διάγνωσης ως προς το είδος της βλάβης αλλά και ως προς τα όρια εκτομής. Για τις μικρές βλάβες η χειρουργική αφαίρεση σε υγιή όρια μπορεί να είναι ταυτόχρονα και η διαγνωστική βιοψία της βλάβης (αφαιρετική βιοψία). Για μεγαλύτερες όμως βλάβες όπου η χειρουργική αφαίρεση απαιτεί πιο σύνθετη αποκατάσταση, είναι απαραίτητη η προεγχειρητική βιοψία και διάγνωση της βλάβης.
Όπου χρειάζεται, για μεγαλύτερους όγκους, πρέπει να γίνεται ο απαραίτητος ακτινολογικός έλεγχος (απλές ακτινογραφίες, υπολογιστική τομογραφία) για τη λήψη πληροφοριών ως προς την επέκταση της βλάβης, την επινέμηση οστών.
Τα 5mm (4-6mm) θεωρούνται ικανοποιητικά, υγιή όρια εκτομής για βλάβες που αντιμετωπίζονται για πρώτη φορά. Τα όρια χρειάζεται να είναι μεγαλύτερα όταν πρόκειται για μεγάλους όγκους, ή για βλάβες που έχουν υποτροπιάσει. Το ινώδες ΒΚΚ (βασικοκυτταρικό καρκίνωμα) επίσης χρειάζεται μεγαλύτερα όρια εκτομής για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Τις πιο πολλές φορές μία ατρακτοειδής εκτομή και άμεση σύγκλειση (συρραφή) είναι ικανοποιητική για την αντιμετώπιση μικρών βλαβών. Για τις μεγαλύτερες βλάβες, τα ελλείμματα που προκύπτουν χρειάζονται αποκατάσταση με μοσχεύματα ή κρημνούς.
Αν η υποψία υποτροπής είναι μεγάλη, προτιμούμε η αποκατάσταση να γίνεται με μοσχεύματα ούτως ώστε να γίνεται καλύτερη εποπτεία της περιοχής. Τα δερματικά μοσχεύματα μπορεί να είναι μερικού (ΔΜΜΠ) ή ολικού (ΔΜΟΠ) πάχους. Στο πρόσωπο, όπου και εμφανίζεται η πλειοψηφία των δερματικών αυτών καρκίνων, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται μοσχεύματα ολικού πάχους, αφού παρουσιάζουν μικρότερη τάση ρίκνωσης και το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πιο ικανοποιητικό.
Ιδανικές δότριες χώρες για μοσχεύματα που προορίζονται για το πρόσωπο είναι η έσω επιφάνεια του βραχίονα και η καμπτική επιφάνεια του αντιβραχίου για ΔΜΜΠ, και τα άνω βλέφαρα, η οπισθοωτιαία, η προωτιαία και η υπερκλείδια χώρα για ΔΜΟΠ.
Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία διαθέσιμων κρημνών για την αποκατάσταση των ελλειμμάτων που προκύπτουν από τη χειρουργική αφαίρεση καρκίνων. Πιο συχνά χρησιμοποιούνται τοπικοί μεταθετοί κρημνοί τυχαίας αιμάτωσης.
Για μεγάλα ελλείμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικότεροι αξονικοί κρημνοί, αμιγώς δερμο-ϋποδόριοι, περιτονιο-δερματικοί, ή μυο-δερματικοί. Ειδικές περιοχές του προσώπου, όπως τα βλέφαρα, η μύτη και τα χείλη χρειάζονται ειδικές μεθόδους αποκατάστασης, που να διασφαλίζουν τη λειτουργικότητα του οργάνου μετά την εκτομή του καρκίνου.
Τα ποσοστά ίασης με τη χειρουργική εκτομή είναι μεγαλύτερα του 95%, και εξαρτώνται άμεσα από το μέγεθος της αρχικής βλάβης. Για βλάβες < του 1cm τα ποσοστά ίασης πλησιάζουν το 100%.
Οι καρκίνοι των βλεννογόνων (γλώσσας, αιδοίου κα.) που είναι πιο επιθετικοί, αντιμετωπίζονται με ευρεία εκτομή της βλάβης και πιθανώς προληπτικό λεμφαδενικό καθαρισμό και μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία. Επί υποτροπής χορηγούνται και χημειοθεραπευτικά φάρμακα (μεθοτρεξάτη, cisplatin) ,αλλά με πολύ μικρά ποσοστά πενταετούς επιβίωσης.
Όσον αφορά τη θεραπευτική στρατηγική των καρκίνων των εξαρτημάτων του δέρματος, ακολουθύνται διάφορα θεραπευτικά πρωτόκολλα με βασικό άξονα την διαγνωστική εκτομή, τη συμπληρωματική εκτομή (μετά την ιστολογική επιβεβαίωση) και τη συμπληρωματική θεραπεία (ακτινοβόληση, λεμφαδενεκτομή, χημειοθεραπεία).